*اسلام و زرتشتیان برای کسی که جنازه ی انسان را لمس کرده، احکامی را در نظر گرفته اند. این احکام را مقایسه می کنیم:

اسلام
از نظر اسلام، کسی که جنازه ی انسان را لمس کند باید با آب پاکیزه غسل کند. شاید این کار نوعی مجازات باشد تا افراد در غیر ضرورت به مرده که آلوده به میکروب است، دست نزنند.

زرتشتیان
برابر آنچه در فرگرد نهم وندیداد (بخشی از اوستا) آمده، اگر کسی با مرده ای تماس پیدا کند، دیو مرده در بدنش وارد می شود و لازم است به وسیله ی موبدی آشنا با دیوزدایی، از بدن او خارج شود. برای این کار به این صورت عمل می شود:
به فاصله هایی معین داخل زمین، رو به جهات چهارگانه (شمال، جنوب، شرق، غرب) شیارهایی می کند و سوراخ هایی تعبیه می کند و سنگ هایی می چیند و اورادی خاص در زمان های مختلف زمزمه می کند. مرد ناپاک را با شرایطی دقیق وارد زمین کرده خود بیرون از زمین، ادرار گاو را، که با شرایطی بسیار وقت گیر قبلا تهیه شده، در ظرف هایی از سرب یا آهن، با لوله هایی دارای اندازه و ضخامت مشخص و... به سر فرد آلوده می ریزد.
هربار که پیشاب گاو را بر او می پاشد، دیو مرده از اندامی به اندام دیگر وی می گریزد. از سر به سوراخ های بینی، به پشت گردن، گوش چپ، گوش راست و... می گریزد. تا سرانجام به شست پای چپ می رسد و هرگاه این مراسم بسیار طولانی و ملالت آور درست و دقیق انجام شود با ریختن شاش گاو به شست پای چپ، دیو مرده به شکل مگس بزرگ و بسیار زشتی از بدن فرد آلوده می گریزد.
این پایان کار نیست. چون این کار در کنار شش سوراخ انجام می شود، موبد در کنار هر سوراخی ادعیه ای خاص می خواند و سرانجام قرنطینه صورت می گیرد. شخص آلوده چندین روز با لباس و خوراک ویژه و مراسمی خاص به تنهایی به سر می برد و پس از این مدت که معمولا سه روز است، دوباره با ادرار گاو غسل داده شستشو می شود و با اجازه ی موبدی که دیو را از وی دور ساخته می تواند به زندگی عادی باز گردد.

منبع: وندیداد، ج 1، ص 113، مقدمه
شناسنامه کتاب: وندیداد، ترجمه و واژه نامه و یادداشت‌ها: هاشم رضی، تهران، فکر روز، چاپ اول، 1376 ش.